گرسنگی و بمب و بی کفنی!
غزه امروز فقط منطقه‌ای در محاصره نیست، بلکه نماد یک فاجعه تمام‌عیار انسانی است. تنها از نیمه‌شب تا این لحظه، ۵۱ نفر در نوار غزه به شهادت رسیده‌اند؛ ۴۵ تن از آنان در شمال غزه، عمدتاً زنان، کودکان و سالمندان.
بمباران چادرهای آوارگان، بیمارستان‌هایی که دیگر حتی گاز پزشکی، ملحفه، دارو و کفن ندارند، و گرسنگی فراگیر – همگی نشان از مرحله تازه‌ای از نسل‌کشی دارد. در شرایطی که کودکان از سوءتغذیه و مجروحان از کمبود تجهیزات جان می‌سپارند، هیچ نشانی از واکنش جهانی دیده نمی‌شود.
نهادهای کر و کور؛ سکوتی که بوی تبانی می‌دهد
فاجعه در غزه تنها محصول موشک‌ها نیست، بلکه نتیجه بی‌عملی رسوای نهادهای بین‌المللی و استانداردهای دوگانه غربی‌هاست. شورای امنیت سازمان ملل، اتحادیه اروپا، و دولت‌هایی که مدام از حقوق بشر سخن می‌گویند، حالا ترجیح داده‌اند سکوت کنند.
دونالد ترامپ، که در دوره خود بیت‌المقدس را به اسرائیل هدیه داد، همچنان در مواضع جدیدش نیز عملاً دست تل‌آویو را برای هر جنایتی باز گذاشته است. این سکوت و همراهی، به اسرائیل پیام داده: «هر چه می‌خواهی بکن، ما پشتت هستیم.»
مقاومت در حرکت؛ از غزه تا صنعاء
بر خلاف تصور تل‌آویو، مقاومت فلسطین آرام ننشسته و تنها محدود به غزه نیست. شب گذشته و امروز، نیروهای مقاومت یمن، موشک‌هایی به سمت فرودگاه بن‌گوریون شلیک کردند؛ نشانه‌ای آشکار از استمرار درگیری در جبهه‌های مختلف.
مقاومت فلسطین نیز ضمن حفظ توان دفاعی، تلاش کرده از گسترش بی‌ملاحظه جنگ جلوگیری کند. اما این به‌معنای عقب‌نشینی نیست؛ بلکه تاکتیکی برای مدیریت نبردی طولانی‌مدت و فرساینده است.
اسرائیل و فرار از حقیقت
در میانه این بحران، حماس با ابتکار عمل، یکی از گروگان‌های آمریکایی را آزاد کرد – بدون هماهنگی با اسرائیل و از طریق مذاکره مستقیم. اما این اقدام به جای گشودن پنجره‌ای برای تبادل اسرا، باعث عصبانیت تل‌آویو شد.
نتانیاهو به‌جای پاسخ به مسیر مذاکره، تهدید کرد که «تمام غزه را اشغال می‌کنیم». و این رویکرد به تعبیر ویتکاف، بدین معنا است که اسرائیل تمایلی به بازگشت اسرا پایان جنگ غزه ندارد.
آزمون وجدان جهانی
بحران غزه دیگر صرفاً مسئله‌ای فلسطینی نیست، بلکه شاخصی برای سنجش صداقت جهان در قبال حقوق بشر است. اگر جامعه جهانی همچنان در برابر گرسنگی، بی‌دارویی، و بمباران کودکان سکوت کند، نه‌تنها غزه، بلکه حیثیت انسانی دفن خواهد شد. آتش جنگ وقتی بی‌پاسخ بماند، فقط خانه مظلومان را نمی‌سوزاند؛ دیر یا زود، به سرای ساکتان نیز خواهد رسید.
گرسنگی و بمب و بی کفنی!
